Ανδρέας Μαυρίδης, μαραθωνοδρόμος

Ο Ανδρέας Μαυρίδης είναι δάσκαλος  σε σχολείο, με αξιόλογες  μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές,  με  πλούσια συνδικαλιστική  δράση, με οικογένεια με δύο μικρά υπέροχα κορίτσια και ταυτόχρονα ένας αθλητής μαραθώνιου δρόμου. Πώς τα συνδυάζει, πώς τα  καταφέρνει, τι του προσφέρει η συμμετοχή του σε μαραθώνιους  δρόμους; Γι’ όλα αυτά μίλησε στην Ευαγγελία Κανταρτζή και το city-culture. gr.

Πόσο καιρό ασχολείστε με τον Μαραθώνιο δρόμο;

Ξεκίνησα πριν από 16 χρόνια, όμως πρέπει να σας πω ότι παλιότερα έκανα στίβο για τουλάχιστον 10 χρόνια και ποτέ δε σταμάτησα να γυμνάζομαι.

Σε πόσους και ποιους Μαραθώνιους έχετε τρέξει;

Πρώτος μου μαραθώνιος ήταν ο Ορειβατικός Μαραθώνιος του Ολύμπου το 1997 και μέχρι σήμερα έχω τρέξει συνολικά 21 μαραθώνιους δρόμους και πάνω από 80 αγώνες δρόμου μικρότερων αποστάσεων. Από τους μαραθώνιους που έτρεξα οι 11 ήταν στο εξωτερικό (Βουδαπέστη, Βενετία, Βιέννη, Βουκουρέστι, Αμβούργο, Μόναχο, Στοκχόλμη, Παρίσι, Κοπεγχάγη, Μαδρίτη και Κωνσταντινούπολη).

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το άθλημα αυτό; Τι σας προσφέρει;

Διέξοδο μεγάλη και ηθική ικανοποίηση. Έκανα πολλές γνωριμίες με υπέροχους ανθρώπους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αποκόμισα φανταστικές εμπειρίες που με συνοδεύουν πάντα. Είναι ο καλύτερος τρόπος να διατηρείς το σώμα και το πνεύμα σου σε άριστη κατάσταση, να γνωρίσεις τη φύση, την πόλη σου και τους ανθρώπους της.

Ποια είναι η επαγγελματική σας ιδιότητα και πώς συνδυάζετε την ενασχόληση με τον μαραθώνιο με αυτή;

Είμαι δάσκαλος – διευθυντής στο δημοτικό σχολείο «Άσυλο του Παιδιού» και φυσικά δε συνδυάζεται ο αθλητισμός γενικότερα με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Βέβαια έχω μιλήσει πολύ με τους μαθητές του σχολείου μου και προσπαθώ να τους μεταδώσω, όσο μπορώ φυσικά, αυτή την αγάπη μου για τον αθλητισμό. Από την παιδεία ξεκινάνε όλα και βλέπεις τη διαφορά όταν αγωνίζεσαι έξω, με πόλεις κλειστές όλη την ημέρα του αγώνα, ένα σωστό πανηγύρι. Πολλά παιδιά με ρωτάνε πριν από κάθε αγώνα να μάθουν πού θα τρέξω, σε τι κατάσταση είμαι και φυσικά τους στόχους μου. Μετά από κάθε αγώνα με πλησιάζουν πάλι για να μάθουν τα αποτελέσματα, την επίδοσή μου και τη θέση που κατέλαβα.

Εκπροσωπείτε τη χώρα μας σε πολλές εκδηλώσεις στο εξωτερικό σε ένα άθλημα που είναι κατεξοχήν «ελληνικό» άθλημα. Πόσο σας έχει βοηθήσει η επίσημη Πολιτεία ή άλλοι φορείς;

Η επίσημη πολιτεία δεν υπάρχει και φυσικά δεν ενδιαφέρεται κανείς να μάθει τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στους μαραθώνιους του εξωτερικού. Όμως πρέπει να κατανοήσουμε πως φορώντας μια φανέλα με το εθνόσημό μας είναι ένας ανέξοδος τρόπος διαφήμισης της πατρίδας μας. Ούτε βέβαια περιμένω κάτι χρηματικό, άλλωστε δεν είμαστε σε καλή οικονομική κατάσταση ως χώρα και φυσικά συμμετέχω και θα συμμετέχω πάντα με την ελληνική σημαία στη φανέλα μου. Δε ζήτησα ποτέ χρήματα ούτε πρόκειται να ζητήσω ποτέ, από ποιον άλλωστε;  Κάποιοι άλλοι φορείς ναι, μας βοηθούν με το δικό τους τρόπο, από αγάπη κυρίως γι” αυτό που κάνουμε και πίστη στο πρόσωπό μας και μόνο.

Μπορείτε  να μας αφηγηθείτε κάποιο περιστατικό πού σας εντυπωσίασε κατά τη διάρκεια της συμμετοχής σας σε μαραθώνιους δρόμους;

Πάρα πολλά, όμορφα αλλά και άσχημα. Απίθανες στιγμές, ανυπολόγιστης αξίας και αναφέρω ένα παράδειγμα όπως αυτό στη Στοκχόλμη που τερμάτισα, μετά από 42 χιλιόμετρα μέσα σ’ ένα γήπεδο με 30.000 θεατές, οι οποίοι χειροκροτούσαν ασταμάτητα και όρθιοι, όχι φυσικά μόνο εμένα αλλά κι όλους αυτούς που τερμάτιζαν. Ή στη Βενετία στα τελευταία χιλιόμετρα μέσα στα κανάλια, οι θεατές να μας έχουν πλησιάσει τόσο πολύ που είχαμε μόνο 1 μέτρο πλάτος να περάσουμε και ταυτόχρονα να μας επευφημούν και να μας χτυπάνε την πλάτη δίνοντάς μας κουράγιο στα  τελευταία μέτρα.

Τι  θα θέλατε να συμβουλεύσετε στους νέους, στους μαθητές σας πιθανά ή και στους μεγαλύτερους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με το σχετικό άθλημα;

Ο καθένας μας έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες κι, αν πιστέψει στον εαυτό του και αγαπήσει αυτό που κάνει, θα καταφέρει υπέροχα πράγματα και θα ικανοποιηθεί με τον πιο υγιή τρόπο.

Όχι μόνο η Πολιτεία δεν σας βοηθάει αλλά τελευταία βοηθάτε και εσείς την προσπάθεια της «Λάμψης». Πείτε μας κάτι γι’ αυτό. 

Εδώ και 8 περίπου μήνες τρέχω με τη φανέλα της «Λάμψης» σε όλους τους αγώνες. Μαζί μ’ εμένα φοράνε και τη φανέλα της «Λάμψης» 32 μέχρι στιγμής δρομείς, άνδρες και γυναίκες, που την έχουν φορέσει σ’ ένα τουλάχιστον αγώνα. «Η Λάμψη» είναι Σύλλογος Γονέων παιδιών με Νεοπλασματικές ασθένειες και δραστηριοποιείται στη Βόρεια Ελλάδα. Κάτι ανάλογο με το Σύλλογο «Φλόγα» δηλαδή στην Αθήνα. Η ιδέα να συμμετέχουμε στους αγώνες με τη φανέλα της «Λάμψης» και να βοηθήσουμε κι εμείς, με όποιον τρόπο μπορούμε, ήταν δική μου ιδέα και του καλού μου φίλου, επίσης δρομέα Σταμάτη Λαμπράκη και συνεχίζουμε. Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια ο επόμενος Νυχτερινός Ημιμαραθώνιος που θα γίνει στην πόλη μας τον Οκτώβριο να είναι αφιερωμένος στη «Λάμψη». Με τη βοήθεια πολλών μπορεί να τα καταφέρουμε.

city-culture.gr